Tkanka bliznowa jest następstwem wystąpienia uszkodzenia w obrębie zewnętrznych powłok ciała. Najczęściej wskutek urazu dochodzi do uszkodzenia nabłonka wielowarstwowego płaskiego, który jest podstawowym elementem naskórka.

Często uszkodzenia sięgają często w obręb skóry właściwej, co dodatkowo doprowadza do nekrotycznego zabicia komórek macierzystych, które mogłyby doprowadzić do wtórnego wzrostu uszkodzonego nabłonka. Niestety, ale proces uszkadzający bardzo często pozbawia naskórek naturalnego unaczynienia, co dodatkowo utrudnia zachodzenie różnorakich procesów proliferacyjnych w obrębie zewnętrznej warstwy skóry.

W ten oto sposób obserwujemy stopniowy wzrost tkanki łącznej w obrębie zewnętrznych partii skóry. W ten sposób powstają trudne do usunięcia blizny. Można jednak znacząco zredukować obszar występowania tkanki bliznowatej oraz stymulować wzrost komórek nabłonkowych, co docelowo przywróci wygląd naturalny tkanki łącznej w obrębie uszkodzenia. Tego typu zabiegi najczęściej zachodzą za pośrednictwem stymulacji świetlnej komórek macierzystych.